Bizi ne motive eder? Ne harekete geçirtir? Yapmak veya yaptırmak istediğimiz bir işi severek inanarak mutlu olarak nasıl yapabiliriz? Yaptığımız işten, hayattan, yaşamaktan nasıl mutlu oluruz? Birçok felsefecinin, bilginin, araştırmacıların birçok düşünce ve görüşün temelinde bu sorulara cevap aramak vardır. Hayatımızın sorularıdır aslında bunlar, yaşam sorularıdır. Bu sorular hayatta var olmak, ona bir anlam yüklemek için; peki ne yapmalıyım sorularıdır aynı zamanda.
Yazımızın başlığı Motivasyon 3.0 sanki bir bilgisayar programının yeni sürümü gibi öyle değil mi? Bilgisayarlar gibi toplumda aslında bir sistem ve sürekli değişim içinde. Sürekli yenileniyor ve eski düşünce ve inanışlar güncelleniyor. Motivasyon da bunlardan farklı değil elbette. Örneğin insanın temel ihtiyaçları için yani yeme içme, üreme harekete geçmesine 1,0 dersek. Daha sonra havuç ve sopa diyebileceğimiz ödül ve cezalandırma üzerine kurulu motivasyon araçlarına da 2.0 diyebiliriz. Artık bu sistemin değiştiğini insanları harekete geçirmenin yeni yolu, onlara insiyatif kullanabilecekleri özgür ortamı yaratmak olduğunu söylüyor uzmanlar. Kendimizin ve çalışanlarımızın İnsanlık yararına ulvi bir amaç edinmelerini sağlamak ve kendi alanlarında uzmanlaşmalarını teşvik etmeye de motivasyonda 3.0 diyebiliriz. Bir karşılık beklemeden yapmaktan keyif aldığımız ve çok daha fazla çalışmak için bizi içerden ateşleyen motivasyon araçları var. Bu araçlara geçmeden önce eski sistemin yanlışlarından bahsedelim. Birine bir ödül karşılığı bir iş yaptırırsanız zamanla ödülü artırmanız gerekir, eğer artırmazsanız kişi tekrar harekete geçmez daha fazla beklenti içine girer. Bunun bir sonu yoktur. Ödül beklentisiyle yapılan iş, bir göreve dönüşür. Sadece sonuç odaklı çalışılır. İşin süreçleri önemsenmez. Yapılan işten alınacak zevk yerine işin sonunda alınacak ödüle odaklandırır. İş belli bir süre sonunda sıkıcı olmaya başlar ve verim azalır. Ödül için olumsuz işlerde yapılabilir. Aslında ödül vererek kişinin çalışma şevki azaltılır. Motivasyon zamanla düşer. Bu nedenle iş yaptırmak için maddi temelli tüm motivasyon araçları zamanla yozlaşmaya mahkûm dur. Bu motivasyon araçları eski sistemlerde bir işe yarıyordu belki ama şimdi yeni üretim sistemleri ve enformasyon çağında artık işe yaramıyor. Bir işi, ödül alacağımız beklentisiyle değil o işi yapmaktan gerçekten mutlu olarak yaparsak daha verimli çalışırız. 3.0 sisteminde üç ana unsur vardır: özerk çalışma fırsatı verilmiş olması-çalışanlara haftada bir ya da yarım gün serbest zaman vermek- yaptığımız işte daha iyi olmak için ustalaşmak, yaptığımız işin büyük bir amaca hizmet ediyor olması. Bunlar bizi daha iyi olmamız ve mutlu çalışmamıza teşvik eder. Çalışanlara özgür zaman vermek onların çalıştıkları işte özgürce yenilik yapabilmeleri için fırsat tanınmasıdır. Aslında sonuçta herkes kazanacaktır. Yeni fikirler ürünler geliştirilecek çalışanların iş tatmini yükselecektir. Çalışanlarımız ve biz işlerimizi nasıl, ne zaman, nerede ve kimle yapacaklarımız konusunda yeterli kontrol ve özgürlüğe sahip miyiz?”, “Çalışanlarımıza ve kendimize düzenli olarak yaptığımız işi daha iyi yapma konusunda fırsat veriliyor muyuz?”, “Biz ve çalışanlarımız yaptığımız işin büyüklüğünü, değerini, dünyayı ya da diğer insanların yaşamlarını güzel ve yararlı şekilde değiştirmeye katkıda bulunduğumuz duygusunu yaşıyor muyuz?” Bu sorulara “evet” yanıtını verebiliyorsak yararlı verimli bir iş yapma konusunda motivasyonumuz yolunda demektir.
– See more at: http://www.antalyabugun.com/makale/motivasyon-30-donemi-22742.html#sthash.0qUSHC0k.dpuf
Bir Cevap Yazın
Yorum yapabilmek için giriş yapmalısınız.